Just Smile - Chapter 12

แต่คุณหนูเป็นคนเริ่มเอง

“อื้อออ” ครางค้านในลำคอเมื่อรับรู้ได้ถึงริมฝีปากที่บดเบียดเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนลมหายใจตัวเองแทบจะหมด ทั้งยังมือหนาที่คอยลากสัมผัสอยู่บริเวณต้นขาเสียจนรู้สึกขนลุก พยายามจะดันอกหนาอีกคนให้ออกห่างแต่ก็ไม่เป็นผล

ช่วงชิงเอาความหวานจากคนตรงหน้าอย่างเอาแต่ใจ ยอมผละออกให้คุณหนูได้หอบเอาอากาศเข้าปอดแต่เพียงแค่ไม่กี่วิ ปากอิ่มก็ถูกครอบครองไว้อีกรอบ รสจูบถูกเปลี่ยนให้นุ่นนวลขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรจะรีบรุนแรงกับร่างเล็กบนตัก

มอบความหวานให้คุณหนูได้รู้สึกเคลิบเคลิ้มอย่างเต็มที่ ท่าทีที่แลดูอ่อนลงเป็นตัวบอกได้ว่าคุณหนูพร้อมที่จะรับสัมผัสขั้นต่อไป

แขนแกร่งอุ้มร่างเล็กบนตักจนตัวลอยเพื่อพาไปยังเตียง แต่ก็ไม่ยอมที่จะถอนจูบออกจากปากอิ่ม สองมือเกาะไว้ตรงไหล่กว้างแน่น ขาเรียวเกี่ยวรัดเอวหนาไว้กันตก ก่อนที่ร่างเล็กจะถูกวางไว้บนเตียงนุ่ม

แผ่นหลังเล็กเอนลงนอนราบไปกับที่นอนเมื่อถูกคนด้านบนออกแรงกด อยากจะทักท้วงแต่ก็ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงทั้งสติเองก็เหมือนจะเลือนหายไปเพราะจูบที่อีกคนพยายามมอบให้

ยากเหลือเกินที่จะปฏิเสธ

มือหนาปลดกระดุมเสื้อนอนตัวบางออกจนหมดเผยให้เห็นผิวกายละเอียดที่กระทบกับแสงไฟ ถึงแม้ไม่เห็นก็สามารถรู้ได้เลยว่ามันขาวเนียนแค่ไหน ไล่มือลงสัมผัสผิวกายคนตัวเล็กที่นุ่มนิ่มเบามือ ไม่อยากจะให้มันเกิดรอยขีดข่วนแต่อีกใจก็อยากจะขย้ำซะเพราะความหมั่นเขี้ยว ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อมือเรียวสะกิดโดนเม็ดทับทิมบนยอดอก ความปั่นป่วนถูกปลุกขึ้นได้อย่างง่าย

เลื่อนสัมผัสริมฝีปากอุ่นไปที่ข้างแก้มใส ไล่ลงมาที่ต้นคอขาว ไม่รู้ว่าอีกคนจะรู้ตัวไหมว่าร่างกายขาวนั้นทำให้เขาแทบคลั่งจนเผลอที่จะดูดเม้มมันอย่างแรง

“อ๊ะ” เสียงหวานร้องออกมาเมื่อได้รับสัมผัสเจ็บที่ต้นคอ มือเล็กกำลังจะยกขึ้นจับแต่ก็ถูกมือหนารวบไว้เหนือศีรษะ “อื้ออ ไม่เอาเราเจ็บ”

คุณชายเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหวานที่เบ้หน้าเพราะความเจ็บ แก้มขาวแดงไปหมดจนน่าเห็นใจ ปากอุ่นจุมพิตบนขมับเล็กหวังให้อีกคนได้คลายความกังวได้บ้าง

“สัญญาว่าจะไม่ทำให้เจ็บ”

กระซิบบอกข้างใบหูเล็กก่อนจะผละตัวเองออกห่าง เสื้อยืดถูกถอดเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องที่ถูกออกกำลังกายมาเป็นอย่างดี โน้มตัวลงประชิดร่างเล็กของคุณหนูอีกรอบโดยไม่ให้อีกคนได้ตั้งตัว จูบที่หนักหน่วงถูกมอบให้จบคนตัวเล็กแทบไม่เหลือแรง

ไม่รอให้คนใต้ร่างได้สติหรืออย่างไร มือหนาก็เลื่อนมาดึงกางเกงขาสั้นให้ร่นลงไปกองที่หน้าขา สติเล็กๆ ถูกเรียกกลับมา มือเล็กรั้งมือหนาอีกคนไว้ก่อนที่จะได้เกี่ยวเอาชั้นในเขาออกไปด้วยแต่ไม่เป็นผลเมื่อมือทั้งสองข้างถูกรวบไว้ในตำแหน่งเดียว

สัมผัสอุ่นที่ยอดอกทำเอาร่างเล็กสะท้านลืมหมดทุกอย่าง ริมฝีปากล่างถูกขบเม้มเข้าหากันอย่างต้องการที่ระบาย ความคิดที่จะปฏิเสธถูกปัดทิ้งไปแทบจะหมด ถูกก่อกวนจนทำอะไรแทบไม่ถูก แดเนียลใช้จังหวะที่คุณหนูไม่รู้ตัวถอดเอากางเกงออกไปให้พ้นทาง มุมปากบางยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นว่ากึ่งกลางตัวของอีกคนกำลังพองตัวขึ้น คุณหนูนั้นไร้เดียวสาแค่ไหนที่โดนปลุกเอาแค่นี้ก็สามารถที่จะคล้อยตามเขาไปง่ายๆ

“อ๊ะ” เผลอร้องออกมาเสียงหวานเมื่อปลายนิ้วเรียวสะกิดปลายส่วนสำคัญของร่างกายตัวเอง ความปวดหนึบเต็มไปทั้งกาย ปลุกเร้าอารมณ์ร่างเล็กนั้นไม่ต้องใช้เวลานานเพียงแค่มือเขากอบกุมแก่นกายเล็กไว้รูดรั้งขึ้นลงช้าๆ คนตัวเล็กก็สามารถที่จะปล่อยความอึดอัดออกมาได้

ไม่ได้รอให้คุณหนูได้หยุดหอบหายใจขาเรียวถูกจับแยกออกจากกันทันที เริ่มรู้ตัวเองว่ากำลังไม่ปลอดภัยเมื่อเห็นว่ากางเกงขายาวของคนด้านบนถูกถอดออกไปให้พ้นทางตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

“มะ ไม่เอา...” พูดออกมาทั้งเสียงยังแสดงถึงความเหนื่อย ขยับตัวหนีร่างหนาทันทีแต่ก็ถูกลากกลับมาอยู่ที่เดิม นึกสงสารอยู่ที่เห็นร่างเล็กมีท่าทีกลัวแต่ความคิดนั้นก็ถูกฉีกทิ้งเมื่อคุณหนูตัวเล็กปรือตามองเขาทั้งยังเม้มปากตัวเองเข้าหากัน “เราไม่...”

“ชู่ว..” นิ้วเรียวแตะสัมผัสปากหยักไว้เพื่อไม่ให้อีกคนได้พูดอะไรต่อ ใบหน้าหล่อซุกลงกับซอกคอขาวดูดเม้มเบาๆ ไม่ให้อีกคนได้เจ็บไล่ขึ้นไปตามกรอบหน้าและมอบสัมผัสไว้กับปากอิ่มอีกคน

จูบหนักหน่วงถูกมอบให้คุณหนูตัวเล็กเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ แทรกตัวเองลงระหว่างขาเรียวทั้งสองข้าง สัมผัสนิ้ววนรอบช่องทางนุ่มก่อนจะกดนิ้วลงไปจนร่างเล็กต้องถดหนี หากแต่ก็ยังถูกมือหนาอีกข้างจับสะโพกบางกลับเข้ามาที่เดิม

!!

“อื้ออ” ทั้งความเจ็บความอึดอัดทำให้ใบหน้าหวานเหยเก พยายามกลั้นเสียงตัวเองไว้ อยากจะร้องไห้ออกมาซะให้ได้ยิ่งเมื่อนิ้วเรียวนั่นขยับเข้าออกแล้วยิ่งอยากถอยตัวเองหนี “จะ เจ็บ”

เพราะช่องทางเล็กที่ไม่เคยมีอะไรต้องผ่านเข้าไปทำให้ยากที่คนตัวเล็กจะชินกับสิ่งที่ตัวเองกำลังมอบให้ ถึงแม้ว่าจะใช้น้ำจากตัวอีกคนเป็นตัวช่วยให้สามารถขยับนิ้วได้แต่ดูท่าว่าอีกคนก็ยังคงไม่อยากรับ นึกสงสารใบหน้าหวานที่แสดงความเจ็บปวดออกมาชัดเจน แต่ในเวลาเดียวกันมันก็ดูน่ารักและเซ็กซี่เหลือเกิน

“อย่าเกร็ง” กระซิบบอกข้างใบหูเล็กเพื่อให้คลายความกังวล ดวงตาเล็กปรือมองมาที่เขาเหมือนเว้าวอนให้หยุด

“อย่าเกร็งนะคนดี”

น้ำเสียงถูกลดลงเพื่อให้คุณหนูได้วางใจ และมันก็ได้ผลเมื่อช่องทางนุ่มนิ่มค่อยๆ คลายสามารถที่จะแทรกนิ้วเพิ่มเข้าไปได้ ถึงแม้ว่าตัวเองจะทนไม่ไหวแล้วก็ตามแต่ก็ต้องชักนิ้วเข้าออกอยู่สองสามรอบเพื่อให้อีกคนชิน หมอนใบใหญ่ถูกหยิบเอามารองแผ่นหลังเล็กไว้ มือหนากอบกุมส่วนสำคัญของตัวเองรูดรั้งมันอยู่สองสามครั้งก่อนจะแทรกลงไปในตัวอีกคน

เหมือนร่างแทบสลายเมื่อสัมผัสได้ถึงความคับแน่นตรงช่วงล่าง ความเจ็บแล่นขึ้นมาจนแทบจะแทรกเตียงหนีให้รู้แล้วรู้รอด มือเล็กปัดป้ายไปมาเพื่อให้อีกคนหยุดทำ หยาดน้ำตาเม็ดใสไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้จนคนเห็นใจหล่นวูบ

“ฮึก ไม่เอา อึก” 
เอ่ยบอกร่างหนาข้างบนเสียงสั่นเครือ ใบหน้าหวานส่ายไปมาด้วยความทรมาน ยิ่งอีกคนพยายามขยับมันยิ่งเจ็บจนอยากจะตาย “ไหนว่า ฮึก จะไม่ทำเราเจ็บ ฮึก”

มือเล็กทุบลงกับแผ่นอกกว้างอย่างไร้เรี่ยวแรง น้ำตาเม็ดใส่ไหลอาบมาไม่ขาดสาย แตกต่าง คนตรงหน้าเขามันแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ยิ่งเห็นแบบนี้ยิ่งรู้สึกอยากจะถนอมเอาไว้ แต่ความต้องการในร่างกายเขามันก็มีมากเกินที่หยุดไว้แค่นี้ ไหนจะร่างเล็กตรงหน้าเขาอีก

“อดทนหน่อยนะ” 
เอ่ยบอกร่างเล็กด้วยเสียงที่ละมุนเกินจะหาได้ทั้งยังจูบซับน้ำตาที่เปรอะหางตาน้อยๆ ไม่อยากให้ทั้งเขาและคุณหนูต้องรู้สึกค้างคาในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วก็อยากที่จะให้เสร็จไปซะทีเดียว “ไม่ต้องเกร็ง”

กล่อมคุณหนูตัวเล็กให้หายกลัวมือหนานวดคลึงฝ่ามือเล็กให้ได้ผ่อนคลาย กดจูบลงกับปากอิ่มอย่างแผ่วเบาพอเริ่มสัมผัสได้ว่าร่างเล็กไม่ได้เกร็งอย่างในตอนแรกจึงค่อยๆ ที่จะขยับสะโพกเข้าไปจนสุด ร่างเล็กสะดุ้งกับสิ่งแปลกปลอมที่กระแทรกเข้ามาจนมิด ทั้งจุกทั้งเจ็บแต่ความรู้สึกทั้งสองก็ถูกผ่อนลงมากกว่าเดิม

ขาเรียวเกี่ยวตวัดเข้ากับเอวสอบเมื่อถูกกระแทรกซ้ำมาอีกรอบ ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ได้รับมันทำให้ความเจ็บเริ่มมลายหายไป นิ้วเรียวจิกลงกับหลังมือหนาที่กอบกุมมือตัวเองอยู่เพื่อต้องการระบายอารมณ์บางอย่าง ปากอิ่มเม้มเข้าหากกันต้องการกลั้นเสียงที่น่าอายไม่ให้เล็ดลอดออกมา

“อย่ากัดปาก” ออกคำสั่งเมื่อเห็นว่าอีกคนพยายามกัดปากตัวเองไว้จนห่อเลือด ถึงแม้ว่ามันจะชวนให้น่ากระแทกกายเข้าหามากแค่ไหนแต่ก็ยังไม่อยากให้ปากสวยต้องเกิดรอย แต่ที่มากกว่านั้นคือต้องการได้ยินเสียงหวานจากคนตรงหน้ามากกว่า

“อ๊ะ อื้ออ..” 
ทันทีที่ปากหยักค่อยๆ คลายคนด้านบนก็โถมตัวเข้าใส่จนอดไม่ได้ที่จะต้องครางออกมาเสียงหวาน เปลือกตาเล็กปิดแน่นทั้งยังเอียงหน้าหวานซุกไปกับที่นอน เรียกรอยยิ้มจากใบหน้าหล่อได้ไปอีกรอบ

ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเมื่อถูกกระแทกไปตามแรง ไม่กล้าที่จะมองหน้าคนด้านบน พยายามจะจัดการกับอารมณ์ตัวเองในตอนนี้แต่ก็ไม่รู้จะทำยังเมื่อบางอย่างค่อยๆ ดันลึกเข้ามา

“มองหน้าพี่ อูจิน”

ปรือตามองคนด้านบนทั้งน้ำตาเม็ดเล็กที่ยังเกาะอยู่บริเวณหางตา ร่างเล็กไหวโยกไปตามแรงที่อีกคนมอบให้ ความรุนแรงถูกเพิ่มขึ้นจนแทบจะทนไม่ไหว ถึงแม้ว่าคุณชายจะพยายามยั้งตัวเองไม่ให้ออกแรงเต็มๆ แต่มันก็เผลอไม่ได้เมื่อเห็นใบหน้าหวานคอยแสดงอารมณ์ที่ตัวเองรู้สึกออกมาแถมพยายามจะกลั้นเสียงหวานไม่ให้เขาได้ยิน

ไม่รู้ว่ากี่รอบที่ร่างหนาโน้มตัวลงจูบปากอิ่ม ความเสียวแผ่กระจายไปทั่งร่างเมื่อถูกเร่งจังหวะให้ถี่ขึ้น ตาเล็กๆ ปรือพร้อมจะปิดลงตลอดเวลาเหมือนคนหมดแรง จังหวะการหายใจเหมือนถูกลืมหายไป ช่องทางนุ่มนิ่มตอดรัดมากกว่าเดิมเมื่อรู้สึกได้ถึงความทรมานบางอย่างที่ท้องที่อยากจะปล่อยมันออกมา

“อึก อื้อ...พี่ แดน อ๊ะ ไม่ไหว”

ปากหยักขยับพูดไม่เป็นสรรพเมื่อถูกเร่งเร้าอยู่ช่วงล่าง ทุกอย่างดูพร่ามัวไปหมด แทบจะทนไม่ได้อยู่แล้ว อยากจะให้อีกคนช่วยเอาความรู้สึกแบบนี้ออกไปสักที

ร่างบางกระตุกเกร็งมองสามครั้งเมื่อบางอย่างในตัวถูกปล่อยออกมา พร้อมกับความรู้สึกอุ่นที่ได้รับภายในร่างกาย เรี่ยวแรงที่มีเริ่มหดหายไป แม้แต่ภาพใบหน้าตรงหน้ายังมองไม่ชัด จนเปลือกตาสีนมค่อยๆ ปิดลงในที่สุด

เส้นเอ็นอุ่นถูกถอดออกมาเมื่อลืมไปว่าเผลอปล่อยบางอย่างไว้ภายในตัวของคนตัวเล็ก น้ำขาวขุ่นของตัวเองไหลออกมาจากช่องทางสีกุหลาบที่เปราะคราบเลือดนึกหัวเสียไม่น้อยที่ปล่อยให้อารมณ์มันพาไปจนไม่ได้คิดว่าอีกคนจะทรมานแค่ไหน

หันมองร่างเล็กใจหายวาบเมื่อเห็นว่าเปลือกตาปิดสนิท ใบหน้าหวานแสดงสีหน้าเหนื่อยอ่อนยิ่งกว่าตอนที่ออกกำลังกายในโกดัง ทั้งยังขึ้นริ้วๆ แดงๆ ไม่จาง ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอแสดงให้เห็นว่าเข้าสู่ห้วงนินทราไปแล้ว

ประทับริมฝีปากอุ่นลงขมับขาวอย่างแผ่วเบา มือหนาลูบกลุ่มผมนุ่มอย่างเอ็นดู รู้สึกผิดไม่น้อยที่ลงแรงกับอีกคนไปขนาดนี้ อีกคนยังเด็กมากกับเรื่องแบบนี้ แถมยังบริสุทธิ์เหมือนผ้าขาว ไม่ควรที่จะแปดเปื้อนอะไรเลย

แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เขาก็ เลือก จะทำอยู่ดี

“ขอโทษนะ อูจิน”